New Year

Een nieuw verhaal is daar, begrijp wel dat ik jullie nu verwen (dan wel verveel) met elke dag een verhaal...Maar het is ook allemaal heel erg overweldigend in het begin. Echt waar, het is zo een apart land, het scheelt niet heel erg veel met onze cultuur opde meest basale puntenmaar mijn gevoelsklimaatvertelt me dat alles wat anders is dan thuis.

Daarom heb ik iets leuks bedacht om mijn tijd dat ik hier mag zijn nuttig te besteden en interessant te maken. Ik heb enkele hypothesen (voorspellingen voor de kinderen) opgesteld vanuiteen Nederlandse inslag die ik wil gaan onderzoeken om uiteindelijk bij thuiskomst een oordeel over Amerika te vellen. Gezout, gekleurd, bevooroordeeld, eenzijdig en geen blad voor de mond. Zoiets moet het worden.

Hoe zit het met Amerika? Waarom is dit land zo bijzonder, waarom vinden Amerikanen dat zij zich zo kunnen opstellen? Hoe stellen ze zich dan op, is dan meteen een logische vraag. Hoe zit het met de zelfreflectie van Amerikanen? Is er wel één Amerikaanse samenhang tussen alle inwoners, waar bestaan deze algemeen gedeelde waarden uit? Hoe is het mogelijk om zoveel tegenstellingen te hebben zonder de waarden te verlaten? Hoe kun je tegen sexuele voorlichting op school zijn en desondanks een floriserende porno-industrie hebben? Hoe kun je zo op het uiterlijke vormen gericht zijn, oa. uiterlijk, maar toch eettentjes hebben die om 10 uur in de ochtend vol zitten met mensen die allen huge hamburgers en liters frisdrank wegwerken? Hoe kun je zo rijk leven als je eigenlijk helemaal niet zo veel geld hebt?

Hoe kan het dat er zoveel kritiek op Amerikanen is vanuit Europa op allerlei vlakken maar begint West-Eurpoa steeds meer op Amerika te lijken en willen de mensen dat ook?

DE CENTRALE KOMT DAN EIGENLIJK NEER OP: WAAROM VOEL IK MIJ ZO BIJZONDER NU IK HIER NU IN AMERIKA EEN TIJD MAG DOORBRENGEN? Natuurlijkis dat deels omdat ik hier Criminologiekan studeren aanvan de beste universiteiten diedeze studie aanbieden, maar dat is niet het enige. De komendemaanden hoop ik langzaam naar een antwoord toe te werken door verschillende ervaringen op te doen in diverse kringen in allerlei opzichten.

Overkringen gesproken. Gisteren, Oud en Nieuw dus.

Aaron had een hoop vrienden meegbracht uit Vermonf die allemaal bij ons Oudenniew kwamen vieren. Aaron is net 21 geworden en de meeste van zijn vrienden zijn dat nog niet. Die mogen dus niet drinken officieel en hier kun je ook wel vergeten dat iemand jou gaat schenken zonder ID. Dus zij vierden het thuis, met een waterpijp (gewoon fruit tabak, papa en mama- don't worry...) Gordon vroeg of ik met hem mee wilde gaan, hij ging naar een feest in een bar, entree $30. Gordon is een hele aardige gozer van 24, heeft in Italie gewoond als kind, en verder op vele plekken in de VS, hij is open-minded. Dus het leek me leuk om met hem mee te gaan. We zouden eerst even gaan zitten bij een vriend van hem in de buurt, potjes bier-pingpong spelen (dat leer ik jullie wel als ik terug ben,, hetis erg leukbovendien ben ik er goed in...) stapten we met zijn tienen in een limosine die iemand besteld had om ons te vervoeren. Champagne in de limo uiteraard, het goede leven. Aangekomen bij het feest, betaalden we entree en gingen we naar binnen. Het eerste dat ik dacht was 'Aha, hier zitten de toekomstige witten-boorden criminelen'. Ik bedoel dat niet onaardig, ik zag ze niet als criminelen. MAar wat ik bedoel is dat het allemaal van die typischblanke Amerikaanse studenten zijn zoals je die verwacht. Netwerken met bier en colbertjes. ok. Waarom ook niet? Iedereen die ik sprak deze avond was uitermate vriendelijk tegen mij en ik tegen hen, ik heb echt een top avond gehad met Gordon en zijn vrienden, men neme wat drank- men drinke het op en de rest gaat vanzelf. Iedereen was behoorlijk dronken, ik heb mezelf bewust een klein beetje ingehouden. Want ik ken in principe niemand, dus wilde ik de eerste avond uit een beetje scherp blijven en goed in me opnemen wat er allemaal gebeurt. Alles hier in Amerika tot nu toe zie ik sla ik op en zie ik als food for tought. zelfs tv kijken is geen verspilde tijd. Reclames zeggen zoveel over dit land. Reclamesnemen echt een gigantische plaats in deze samenleving. Er zit veel geld in, opgelegde levensstijlen en deze dragen zeker bij aan de instandhouding van HET Amerika zoals wij dat kennen. Reclames zijn er daarbij ook heel veel, om de zes minuten gemiddeld. Daarom zal voetbal hier nooit echt van de grond komen, 45 minuten tv zonder reclames is commercieel niet interessant. Ga maar na, al hun sporten zijn zo geknutseld dat er precies mooi tijd is voor commercial break. Time out'sbij Icehockey en American Football, quarters- innings, al dat soort geintjes zijn ideaal voor de tv.

Er gaan belachelijk veel sirenes hier, ik denk dat het politie is, we wonen vlakbij de brandweer maar deze rukt volgens mij niet zo vaak uit. Politie dus wel. Kijkt niemand van op hier, ik heb nog geen live achtervolgingen kunnen kijken op tv, maar wanneer het zover is zit ik voor de buis met mijn popcorn...

MrvanBoston online

Lieve mensen,

Welkom op de officiele mrvanboston reisblog!!!

Vanaf hier ga ik jullie op de hoogte houden van de happeningen die zich hier gaan voltrekken.

Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest!

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom. Laat een berichtje achter zo nu en dan, dat wordt gewaardeerd!

Ciao

Tyas- a.k.a. MrvanBoston

even schrikken

21:00 uur

Wat is je grootste nachtsmerrie van tevoren als je in het buitenland gaat studeren en je een kamer hebt gevonden en je al geld hebt overgemaakt? Dat je daar dan staat in de VS en dan blijkt heel die kamer niet te bestaan ofzo en sta je daar met al je rolattributen (koffers) in de kou. Nou zo ging het letterlijk vandaag, altijd mooi.

Ik kwam na een crappy verzorgde vlucht aan in Boston. Icelandair geeft je niets te eten (toch best raar als je om 1700 uur plaatselijke tijd vertrekt...), ranzige broodjes moet je tegen tarieven kopen, slechts één keer komen ze langs om te vragen of je wat drinken wilt, maar bier kost je gewoon €4, ain't that nice. En dan heb ik het nog niet eens over de stewardessen. Ok toch wel, deze waren oud. Niets hitsig aan.

Op het vliegveld had ik het verkeerde papiertje op schiphol gekregen vanmorgen, maar dit leverde geen problemen op omdat ik ergens achterin op Boston alsnog het goede papiertje (voor wel Visa) kon bekomen. Bij de immigratie was de medewerker, Turner genaamd, eigenlijk heel vriendelijk. Ik had inmiddels aardig wat angst verzameld door bibberende verhalen om me heen. Turner: ‘hou je van hockey?' ik: IJshockey? Nee geen favoriet van mij, waarom vraag je dat?' Turner op zijn beurt- beetje stotterend:'wij hebben dit jaar weer een heel goed team, als je kunt moet je eens gaan kijken, prettige dag nog.' Dat was het, hij had geen aandelen in de club of twee kaartjes waar hij vanaf moest. Nee dat was het.

Na dat ik mij een Boston's biertje had laten inschenken (San miguel of zo iets) leek het mij beter niet meer zelf te rijden/reizen en nam ik een taxi naar mijn huis. Vanaf het vliegveld had ik Gordon, een van de roomies die mij erin zou laten vandaag, al een paar keer proberen te bellen, maar zonder vruchten. De taxi ze mij af, en ik geef hem $50 en daar sta ik met 4 behoorlijke tassen op de Chiswik Road. Ik bel aan bij het aan mij doorgegeven nummer. BUZZZ. Niets BUZZZ niets. Na even geef ik het op. Inwendig vloeken maar toch nog de hoop houden. Misschien is hij even de hond uitlaten, boodschappen doen alvast om lekkere dingen voor zijn huisgenoot in huis te halen, of is hij soms even douchen? Kan allemaal.

Ik besluit mijn wachttijd niet in het halletje te spenderen en ga uit verveling op zoek naar een eet-iets. Gevonden: Chinees-Japans-Koreaans en Thais ruimtetje. Maar wanneer ik net zit (al die spullen naar binnen sjouwen, en een veilig plekje in het zicht bewerkstelligen) belt Gordon mij op en blijkt hij ook nog eens net voorbij te lopen en hij komt naar binnen en nog voordat ik besteld heb ben ik weer buiten. Weet niet of ik deze chinese mensen als nieuwe vrienden bij mag schrijven. Gordon gelukkig wel, hij is echt heel aardig- maar daarover later vast wel meer. Voor nu is het bedtijd met mijn hoofd op de geperste foto van mijn vriendin die mijn vriendin mij heeft geschonken.

Vliegtoestanden

17:00 (alles is plaatselijke tijd)

Yep- gruslikejg (mijn beste IJslands...) Viking biertje afgerekend in mijn laatste euro's. smaak: vrij aardig, 6.5 ofzo. Net de klok een uurtje naar achter moeten zetten hier in Reykjavik. De achter de rug vlucht was ok. That's it- altijd die vragen ‘van heb je een goede vlucht gehad?' enzo. Ja, ik leef toch nog? Zoland ze dat ding maar landen, durf ik niet te klagen over de nootjes op vluchten korter dan 4 uur (IJsland was 2 uur 50 minuten). Omdat ik een beetje vroeg was ben ik direct bij het raam gaan zitten uit nieuwsgierigheid naar IJsland, het gezin dat volledig om mij heen zat, vond het allang best. De indruk leefde bij mij dat deze familie vaker naar dit land gaan, of ik ben net een van die mensen die niet de gletsjers bij naam kent waar we over heen vliegen...goed, maakt niet uit, vriendelijke mensen- niet overdreven (geen Amerikanen) maar gewoon Hollands beleefd. En een beetje saai.

Vliegveld van IJsland was pretty uitgestorven zojuist toen ik aankwam maar ineens brak het los en gingen er vier rolluiken om mij heen open van winkels die dachten dat dit wel de moeite waard zou zijn. Ik dacht van niet. Toen zag ik dat een hele hoop IJsse mensen er aankwamen- ik vermoed dat er een soort van middag-winterslaap werd gehouden waar niemand mij over heeft verteld overigens. Maar dat terzijde. Inmiddels begin ik te wennen aan mijn rol. Alhoewel ik nog niet helemaal weet wat mijn rol is, maar toch. Ik spreek wat mensen, ik vraag en kijk wat rond- wat moet je ook anders eigenlijk. Maar ik voel het wel. Deze hele trip is wat ik er zelf van maak, ik zeg het steeds tegen mensen maar moet mijn gedrag hier vervolgens natuurlijk wel op afstellen.
Het landschap van IJsland is bijzonder, een beetje wat je verwacht- maar toch ook weer niet zeg maar. Heel veel lavasteen of iets soortgelijkend, zwarte kraters die liggen te wachten op beter weer. Een kraakblauwe, donkerblauw dan, zee die rustig zich voorbereid op de smeltende ijskappen en lijkt te denken dat dan de pret pas echt kan beginnen. Toch iets wat ik (voorlopig) van het lijstje af kan strepen, ik heb IJsland toch maar mooi even gezien. Het bespaart je geld, en levert je uiteindelijk iets op. Hoe mooi is dat dan?