3 januari 2009

10:17 (zaterdag)

Yep, ik moet best even wennen aan dat 2009, ik heb gister namelijk- realiseer ik me zojuist- op alle formulieren van de Northeastern 2008 gekrabbeld. Nou, daar zullen ze wel uitkomen, lijkt me zo. Sowieso is het soms verwarrend, want eigenlijk schrijven zij de datum in de VS, mm-dd-jj, maar soms willen ze het weer andersom. Vaag, maar ik doe meestal maar de naam van de maand opschrijven om verwarring te voorkomen bij de lezers. Gister voor het eerst dus naar de uni.

gek, ik heb nog niet alles kunnen zien, maar wel zag ik bijvoorbeeld al dat zij eigen Universiteitspolitie hebben, hoe gek wil je het hebben? Rijden over het terrein daar in de wagen. Ok. Met de ‘T' naar school gegaan, was wel aardig trouwens, Aaron en Gordon hadden me verteld hoe ik moest gaan, welke T en welke kant op, en toen ik hier van huis wegging, moest ik zoeken aar de halte van de T die ik moest hebben. Ik was de verkeerde kant opgelopen, en na zo'n 20 minuten besloot ik dat het tijd was de andere kant op te lopen. Ik kwam een persoon tegen, een jongen van eind 20 van immigratie afkomst. Ik vroeg hem of hij wist waar mijn halte was, maar hij kon me niet veel meer helpen dan een beetje wijzen. Dus ik die gewezen kant op. Enkele minuten later, hoor ik wat getoeter naast me, een auto- ik kijk opzij, wenkt een persoon mij in die auto. Ik loop erheen en het blijkt mijn wegwijzer van zojuist te zijn. 'Get in, I will take you there, it's to long to walk' (dat to long to walk al snel bij hen het geval is, behoeft geen uitleg...). Maar wel heel erg vriendelijk- hij had het ook niet kunnen doen. Ja toch, niet dan? Twee dollar betaald in de T en hoppa, let;s go concer the World! Awesome.

Bij Hynes Convention Centre uitgestapt, vanaf daar is het een klein kwartiertje lopen. Kan ook nog verder met ov, maar kost weer meer geld en duurt misschien ook langer, misschien ook niet- maar lopen is leuk, want zo zie ik nog eens iets, zeker in het begin.

Ik was veel te vroeg op school, moesten ons om 1330 melden, en ik had om 1200 met die twee NL meiden afgesproken. Ik was daar al om 11 uur ofzo, wilde zeker weten dat ik het op tijd zou kunnen vinden enzo. Gelukt. Allerlei andere internationale studenten warenzich aan het inschrijven, dit bleken allemaal undergraduate studenten te zijn. Ik wachtte in een kamer waar veel mensen (Lees: Aziaten) zaten. Ik begon een boekje te lezen, en na een half uur komt er een medewerker van de NU naar mij toe, en vraagt een beetje paniekerig, Oh sorry hebben we jou je pasport nog niet gegegen, hoe kan dit, jij zit hier al zo lang? Ik vertelde dat ik gewoon aan het wachten was op mensen, maar het bleek dus dat ik in een wachtruimte zat waar de mensen hun pasport terug kregen dat ze eerder in een andere kamer hadden ingeleverd. Maar ik mocht hier gewoon wachten en ging dus verder met het lezen van mijn zielsverwant Charles Groenenhuizen's Amerikanen zijn niet gek'. Redelijk vermakelijk, maar geen de waarheid. Toen kwamen die meiden uiteindelijke om 1245 en waren we voor het eerst met zn 3en bijeen. Evelyn heb ik al eerder gezien op de VU, Marjolein zag ik nieuw. Aardige meiden, allebei. Verder wil ik vooralandere, en dan vooral Amerikanen leren kennen, voor onderbouwing van mijn onderzoek... Maar oh mijn god, wat een hoop Chinezen en Japanners, die mensen gaan echt de wereld overnemen! Let op mijn woorden. Op de Uni was het een beetje rommelig. Toen we ingeshreven waren, bij de ISSI, hun bureau internationalisering, was compleet onduidelijk what to do, inschrijven voor vakken (welke vakken, en waar), een NU ID pasje halen, hoe en waar in Godsnaam?, naar huis gaan en dan what? Wij besloten een poging te gaan wagen om in te schrijven voor vakken, leek ons redelijk belangrijk aangezien er een kans bestaat dat vakken volzitten met VS studenten die voorrang hadden bij inschrijven. Zo gezegd, zo gedaan??? (5 tegen 5 geluidje, u-h-uh). Niet dus, inschrijven voor vakken kan alleen online, en om online te gaan heb je een pasje nodig om de computer te activeren en om een pasje te hebben moet je bij vakken zijn ingeschreven, HOE IS HET? Na veel gehannis is het dan gelukt om ons voor 4 vakken in te schrijven, maar het is nog maar de vraag of ik wel deze vakken wil gaan doen. Het was zo vaag wat je mag kiezen, hoeveel en waaruit, hoe lang een vak duurt, blijkbaar geen 8 weken maar 16...Dus ik ga maandag ochtend naar een studieadviseur die mij maar moet gaan helpen deze vragen en nog enkele andere vragen op te lossen. Ook wil ik dan de sportschool (Your boy is getting fat in here, HELP) en misschien een soccer team regelen, eens kijken hoe dat werkt allemaal. Om 1730 waren we eindelijk klaar en konden we naar huis. Op de uni boden ze voor de int studenten allemaal leuke dingen aan waaraan je kunt deelnemen. Zo ga ik zondagmiddag een stadswandeling maken door Boston, binnenkort naar het Fine Museum, Little Italy, naar nog iets en Skieen in New Hampshire. Best wel leuk allemaal en helemaal gratis. Er zitten zo een 2700 int studenten op de NU, fockin veel.

Toen ik thuiskwam heb ik het C en fredje geskypt, maar niet voordat ik eerst boodschappen had gedaan. Ik zat in de T naar huis, en ineens zag ik een supermarkt, een hele grote zelfs. Dus ik gelijk de eerste halte er uit gevlogen en de supermarkt in gerend. Eindelijk normale maaltijden vloog er door mijn hoofd. Hoera. Spullen gekocht om bami te maken, zelfs verse groeten en alles. Die supermarkt is- hoe kan het ook anders- groot, bigga. Ik vond het schitterend om in zo een supermarkt te zijn, als je alleen al kijkt naar de soda afdeling, twee hele rijen vol, zelfde verhaal voor diepvries, they sure love diepvries.

Maar uiteindelijk wat bami spullen gekocht, wat zee en shampoo, wc papier en beleg. Quanta costa? $86! That's right. Het zal wel zo horen of iets dergelijks. Nu had ik natuurlijk ook geen bonuskaart, bij werkelijk elke winkel kun je een bonuskaart krijgen en wanneer je niet oppast, sta je binnen de kortste keren met meer pasjes in je handen dan Nigeriaan in Amsterdam (Zij ‘scammen' alle pinpassen vanuit Amsterdam door heel Europa). Dus...Toen naar huis, met de boodschappen. Daar heb ik dus met Fred en C geskypt, was leuk en gezellig. Skype werkt echt goed, heel relaxed.

Toen kwam Gordon's (ex?) vriendin naar ons, vanuit virginia geloof ik. Hele aardige, uitbundige meid, brengt gezelligheid mee in elk geval. We zaten lekker te kletsen, zij was heel geïnteresseerd in wat ik allemaal van de VS vond, zij was zelf in Europa geweest en in Amsterdam. Heel gezellig. Op een gegeven moment gingen zij naar Gordon;s kamer, maar deze grenst aan de woonkamer waar ik nog zat. Ik wilde hen niet ongemakkelijk laten voelen dus eerst heb ik de tv harder gezet en vervolgens maar naar mijn eigen kamer gegaan, lekker rustig gechilled. Ik heb twee afleveringen van Ranking the stars gekeken, toen lekker naar het licht uitgewerkt.

Vandaag ga ik op zoek naar stekkers van verloop, want een paar dagen terug heb ik de verkeerde gekocht. Ik bezit nu slechts één stopcontact, dat is zo niet handig. Dat dus doen en kijken of ik ergens een cheap bureautje op de (kredietcrisis)kop kan tikken...