Sowieso cool. All American experience meegemaakt, zondag. En nee, ik heb niet over de superbowl. We zijn voor de Sunday-brunch gegaan. Eigenlijk was ik uitgenodigd. Zaterdagavond had Ian, onze logé (vriend van Gordon) een soort van beet, vrouwelijk. Hoera. Hoe het allemaal ging, ga ik jullie besparen, maar zijn trucjes (en liegen over de leeftijd) lukte eindelijk. Good for him! We waren in de Bee-hive, een van de betere jazz clubs in town. Dat het podium verder totaal uit zicht was, doet er even niet toe. Alhoewel, het podium was uit zicht, niet vanwege de grote maar omdat het achter een soort muur was- dit had verder echt niets te maken met dat de 7 vrouwen tellende band die optrad niet één mooie vrouw op de instrumenten liet spelen- het was gewoon een raar staaltje architectuur. Maar de club was mooi en authentiek ingericht, een beetje trendy klassiek. Mensen waren leuk, iets ouder publiek dan uw favoriete auteur, maar leuk. Jammer was dat het echt zo druk was dat er geen beweging gemaakt kom worden, laat staan een pasje...(het bier was toch $8 dus dat zou toch niet zo snel gebeuren...)Maar Ian dus. Bingo. Dat meisje, of jonge vrouw, bracht ons naar huis, wat ons de taxi kosten bespaarde- had ik dit eerder geweten, had ik nog één $8 biertje kunnen nuttigen. En in de auto zegt zij dat zij ons morgen mee uit brunchen zal nemen. Ok, denk ik- verder niet zo veel. En de volgende morgen komt Gordon mijn kamer in om te vertellen dat Ian en de dame ons zo komen halen om uit brunchen te gaan. Slik. Gaaf. Brunch? En nu? Een raar gevoel bekruipt mij en ik weet niet waarom. I heb wel eens het een ander gehoord over de Amerikaanse zondagsbrunch, en ineens twijfel ik aan mijn outfit (een joggingbroek- hier en daar een vlek- en een t-shirt met een Gamma tekst erop...) Ik twijfel, straks is iedereen in pak of iets dergelijks. Help, wat mag ik? Gordon is douchen en kan mij niet helpen op dit moment. Snel sla ik mijn reisgids open en zoek naar de brunch. Tsja, daar stond van alles eigenlijk- van fish and chips tot lobster- en ik wist niet waar we heen gingen. Daarbij wil ik me ook niet laten kennen door te doen alsof ik nooit ga brunchen en terwijl ik sta te twijfelen, loopt gordon de deur uit, 'dude, they are here, you coming?'. OK. Think, what is always appropriate. Jeans of course and then...? Ik wil niet overdressed zijn, want sommige brunches vinden ongeveer plaats bij Mcdonalds. Trouwens, nee daar kom ik zo op. Help me herinneren. Ik vind een degelijk T-shirt dat altijd moet kunnen, vind ik zelf. In de auto heeft iedereen een jas aan en zie ik niet wat de rest draagt. In de auto wordt er gepraat over een eventuele wachtrij en het niet-hebben-gereserveerd-van-een-tafel...Eenmaal aangekomen, niets aan de hand, gewoon een relaxed eetgelegenheidje- flexibel. Eind goed al goed. I decide to come clean en vertel dat dit mijn eerste ‘offficiele' brunch is. Oh no, get out of here, you serious? Well, I am glad we can be your company on this occasion. Ik bestel een Stuffed French Toast with Goath Cheese, waarom? Dit leek mij het minst vet en het minst zoet. Ik kan dit niet controleren, dan zou ik alles moeten proeven, maar het was nog steeds van beide aan de behoorlijke kant. Serieus, hoe doen die mensen dat? Want niet idereen is dik, volgens mij hebben ze een andere spijsvertering ofzo, dat moet haast wel. De smaak was wel aardig hoor, wentelteefjes met poedersuiker, stroop, jam en geitenkaas, nou ja- breek me de bek niet open wat zij hier kaas noemen...echt, don't get me started. En de vrouw hield haar woord, betaalde voor ons 3-en, don't you just love feminism? I do, haha. En ze zette ons weer thuis af. Ideaal, C kunnen we dit voor jou ook gaan standaardiseren, please? Die middag was de superbowl. We gingen kijken bij wat vrienden, een paar blocks verder. Zij wonen met 4 jongens, en ze leven echt in dat huis dat jij je voorstelt wanneer je aan een Amerikaans College-boys huis denkt. Schitterend, kom daar graag, Biertjes aan de rand van muren, big-screen tv, super beer-pong tafel, etc. Superbowl was best cool, heb de meeste van de tijd records gebroken met beer-pong. Tom en Maarten waren met mij mee, hele gezellig. Ik vind het zo te gek van Amerikanen dat iedereen altijd welkom is de hele tijd. Ze doen echt nooit moeilijk. Het is hier hele belangrijk- of vanzelfsprekend- om bekend te staan als een goede gastheer/vrouw. Mensen doen dat dus ook, bestellen Chicken-wings, nemen plaats op de slechtste stoelen en zijn hartelijk in algemeen. Zeker als je nieuw bent, is het zo prettig dat mensen je het gevoel geven dat je echt welkom bent, ik vond dat ik altijd een goede gastheer was, maar ga zeker wat van deze mentaliteit meenemen (Mag je me aan houden). Gister mijn eerste paper ingeleverd, voor law and society. Ging goed, ik vond dat het beter ging dan ik verwacht had. Gordon had het nog even nagelezen voor mij, en vond het vrijwel helemaal goed. En ook goed wetenschappelijk geschreven, altijd gunstig- nu maar hopen dat mijn docent dit ook vindt.
Ter afsluiting heb ik nog wat zaken die mij zijn opgevallen, losse flodders.

-Dit land is op sommige vlakken het meest vooruitstrevende land ter wereld en technologisch op en top. Maar ook weer niet. Het lijkt soms wel Suriname. Alles gaat met papiertjes, bijna niets online, of anders computer technologisch. Aanmelden/inschrijven inleveren, alles is papier. Papieren stapels liggen overal op elk bureau, om gek van te worden als jouw papier onderop ligt en je iets geregeld wilt hebben. Wat ook Surinaams is, is het het verschaffen van werkgelegenheid. Overal staan 3 mensen, no matter what. Zij noemen het hier service. Sommige baantjes verdienen bar slecht, maar mede daardoor is overal wel iemand om de deur open te houden, jjouw boodschappen in te pakken, je een prettige dag te wensen, etc etc. Totaal onnodige baantjes, maar mensen hebben tenminste wel werk. Anders dan Ian en Gordon die beiden hun baan zijn verloren, en er volgen er nog 2.5 miljoen in de VS. Mensen zijn bang, iedereen praat erover, elk gemorst kopje koffie op kantoor kan je laatste zijn, lijkt het idee te zijn.

- Amerikanen en hun Credit card. Of moet ik zeggen Credit Cards. Ja, dat laatste. Mensen zijn hier zo hooked-up to hun credit card, ongelooflijk. Zelfs bij de Mcdonalds wordt er met credit card betaald, normaalste zaak van de wereld. Een brood? Credit card. Ze worden zo veel gebruikt, dat geen hond meer kijkt naar de gezette handtekening. Daarom houd ik altijd heel erg goed zicht op mijn credit card, don't worry. Maar nog meer zoals mensen pinnen, swappen zij hier hun card. In een bar laat je hem gewoon achter de bar, lekker makkelijk- constant bestellen. Mensen leven hier echt op geld dat zij niet hebben, het interesseert hen niet. Ze hebben toch minimaal 4 credit cards...Ik weet het niet, ben nog erg huiverig, en vrees dat ik dat blijf om zo met mijn card om te gaan zoals de locals...

By the way, waneer mensen vragen hebben over iets, of iets dat ik schrijf niet begrijpen- zeg het dan, laat een reactie achter ofzo. Maar ik vind het leuk om dingen te onderzoeken of wat dan ook, zo niet- ook cool.

Jullie mogen raden wat ik ga eten nu? Hutspot!!! Ciao X