OK. De bus bracht ons in 4.5 uurtjes naar de big city, aka New York.
Ik had er onwijs veel zin in, ik was zo ontzettend benieuwd hoe het
daar zou zijn. Maar alles wat ik dacht, had gehoord of gezien, is
volledig waar. Alles wat jij erover denkt, is dat waarschijnlijk ook.
In deze stad is alles, kan alles en gebuert er alles, alles en overal.
Er wonen ‘ slechts' 8 miljoen mensen in NY... Overal waar je gaat zijn
massa's, nergens ben je alleen. Elke tentje heft klanten, elk stukje
stoep in elke buurt heeft voeten over zich heen lopen, het is niet voor
te stellen. Daarnaast heeft het een geweldige sfeer. Het leeft en ademt
enthousiastme uit. Het is overweldigend, op een goede manier.
Belachelijk veel eettentjes en restaurantjes, barretjes en winkels. Het
is teveel om echt een geode keuze te kunnen maken eigenlijk. Je loopt
daarom ook voornamelijk op goed geluk door de city, het is zo veel.
Maar natuurlijk hebben we het vrijheidsbeeld bezocht en zover als dat
ons werd toegestaan beklommen. Maar niet voordat we ons eerst nog eens
van onze beste kant op het papier hebben laten houtskollen... Tsja. Op
naar de statue dus, nadat we eerst een volledige veiligheidsscan hadden
doorstaan, want ondanks dat je niet meer echt de hoogte in de mag, is
de security dusdanig alsof je wel de hoogte in gaat, minstens net zo
streng als op het vliegveld. Vrij absurd. Ook niet 1x, nee 2 checks
volgen elkaar, alsof opens op het eilandje waar het beeldje staat een
bazooka of ander verschrikkelijk voorwerp hebt weten te kunnen
bemachtigen. Maar verder is het toch best cool om daar te zijn en dat
beeld te mogen aanschouwen. Look up in the sky... Hierna zijn we
doorgesjeesd naar Ground Zero, 9/11. Best wel raar, moet je voorstellen
dat er praktisch in dat hele gebied geen centimetertje onbebouwd is met
wolkenkrabbers en dan is daar ineens een behoorlijke leegte in het
midden. Kaal. Wel had ik het persoonlijk iets meer dramatic verwacht,
er werd in de krater gewerkt door heiskranen en cementwagens etc etc.
Slechts bij het bijbehorende firedepartment was een bescheiden (zeker
voor Amerikaanse begrippen) monumentje gecreeerd. Verder stonden er
bouwafscheidingen rondom het terrein en had je eigenlijk alleen maar
zicht op de krater vanuit the World Financial Centre, dat hieraan
grenst. Broadway, met alle theatershows is ook een giga gekke wereld op
zich. Overal gigantische aankondigings-schermen, knipperende
lichtsystemen en schreeuwerige taferelen, maar you gotta live it. Het
is het gewoon, ik zou er gek van worden als ik er in de buurt zou
wonen, maar het is echt super om het in real life te zien. C en ik
hebben de traditie om op vakantie soortige bestemmingen altijd naar de
McDonalds te gaan (doen we anders nooit- maar we zijn een sort
testpennel, kijken of de smaak wereldwijd gelijk is), en toen we de
maccie zagen daar op broadway, met knipperende lichten en
hyper-aankleding wisten we dat dit onze Amerikaanse Mc moest worden. En
ja, het smaakt hetzelfde (is dat goed of slecht???). Verder ga ik niet
te uitgebreid schrijven over NY en Washington, want C zou hier verder
een verhaal over posten op mijn blog. So be on the kijk-uit voor dat.