Donderdag 19-3-09

12:41 PM

Ok, omdat het toch de wereld in moet, Chris en ik zijn niet meer bij elkaar. Sinds maandag. Maar we vinden elkaar nog wel aardig, hoor. Maar, nou ja genoeg gezegd op een blog, dacht ik zo.

Er is een lange tijd voorbij gegaan zonder up-to-date verhalen, maar het is niet anders. Vanaf vandaag pak ik de draad weer een beetje op, alhoewel het rete druk begint te worden voor school. Binnen een week 2 papers inleveren, veel werk, maar uiteindelijk zit ik hier daar ook voor. Ok, waar waren we? Washington DC. Very mixed up feelings. Ik kreeg geen warm gevoel bij deze stad. Het is een onwijs rare gewaarwording. Het is een gigantisch getto met een witte stip in het midden, zeg maar. Ja, goede beschrijving, al zeg ik het zelf. De stad ademt geen stadsgevoel uit. Alles draait zo een beetje om het witte huis en het capitol. Leuk detail

i

is dat niets in de stad hoger mag zijn dan het capitol...(trouwens mag in de VS geen buitenlandse vlag boven die van hen hangen). Maar tuurlijk is het cool om het witte huis te zien, ook al sta je op een behoorlijke afstand, ik kon niet even naar binnen, ook al moest ik echt heel nodig plassen...wat doe je eraan. Maar ok, het witte huis dus, Kunnen we ook van het lijstje afvinken. Het capitol, waar het congres en de senaat huist, was iets cooler, en van dichterbij. Omdat we een vriend hadden die stage loopt bij een congreslid, konden we naar binnen voor een tour die hij ons mocht geven. Leuk om alles van zo dichtbij te zien, zelfs een of andere zitting even ge-toeschouwd vanaf de tribune (saai, het blijft politiek, he). Verder hebben we een kijkje genomen in de Supreme Court nog. Wat het gekke is dat wanneer je daar loopt, je je afvraagt of en waar die mensen dan eigenlijk precies werken. Want complete bussen vol toersiten waggelen al die gebouwen in, stuk voor stuk volledig ingespeeld op ons. Tours, met audio begeleiding op walkman, securitychecks om de minuten, etc, etc. Ze hebben soms zelfs complete gebouwen erbij gebouwd om al die jappeners ergens een kijkje te kunnen laten nemen. Waar werken jullie dan? Ik snap het niet. Beetje vreemd allemaal. Het is alweer een tijdje terug, dus staat het allemaal niet zo helder voor mijn nu sowieso niet zo heldere geestje... sorry. Maar DC is toch niet zo spannend- hoop dat ik niet op al te veel zere teentjes trap. Wel Nice was dat we bij die vriend van ons konden slapen daar in een huis waar hij woonde met andere internationale figuren. Heel gastvrij, heel aardig- Louis, bedankt nogmaals. En wat zeker wel vet was, dat hij ons mee nam naar een of andere receptie om aandacht te vragen voor de Daila Lama in Tibet. En nee de Daila heb ik niet gezien, maar Richard Gere had deze actie opgezet, en zo kon het gebeuren dat wij daar op een mini steenworp afstand stonden van de Gere. Altijd spannend. Ook was Nancy Pelosi daar aanwezig om te spreken. En dit is de leider van de democraten, en mochten Obama en Paiden beiden sterven (Dit is geen Islamtische verwensing- CIA/AIVD laat mijn blog met rust!), dan is deze dame de baas van de vrije wereld ineens. En ik was er wel he.
Klaar. Afgelopen dinsdag was het dan, Sint Patricks day! De dag van het jaar,als ik men mocht geloven. Maar zondag was de parade van st patricks day alvast. In zuid Boston, Southie, waar de meeste Ieren wonen. Sentance, een Amerikaanse vriend, had ons uitgenodigd (of ik onszelf, kniesoor die daarop let op zo een dag) om met hem mee te gaan. Zo geschiedde. Bij Val, de vriendin van een vriend van mij die er zelf niet was, was een huisfeestje gaande. Om 11 uur 's ochtends compleet gekkenhuis inclusief Beerpong. Chris en ik hebben ons best gedaan, maar we konden niet winnen helaas. Maar toch goed dat Chris het nog kon spelen voor vertrek, want het is een absolute must als je in de VS bent en je bent in de leeftijdcategorie 18-25... Iedereen komt in het groen op deze dag, alles is groen, groen bier, groen water door de River Chicago zelfs, en dat verhoogt altijd wel het saamhorigheidsgevoel. Vet cool. Ierse volksmuziek op en vanuit het raam een beetje naar de parade kijken. Was niet zo spannend, die parade, dus meer gefocused op het de gezelligheid, maar gewoon de hele massaalheid is puur genieten. Daarna met Sentance meegegaan naar een volgend huisfeestje en nog een en nog een. Het is zo schitterend dat je overal zo welkom bent, ik vind dat zo mooi. Niet laat iedereen je naar binnen, daarbij zijn ze heel erg verheugd wanneer je komt. Het helpt daarbij ook altijd om te zeggen dat je uit Amsterdam komt...Mensen zijn soms echt trots een Amsterdammer in huis te hebben, zeg maar. Dat je wordt voorgesteld en voorgesteld. Een gozer vroeg mij of hij geschikt was om in Amsterdam te wonen. Nee echt, denk je dat ik het zou kunnen? Zie ik eruit alsof ik daar zou kunnen wonen? Volgens mij kan ik het wel, ik zou het graag willen, maar denk jij dat ik het zou kunnen, ja echt? Te gek... Schitterend toch?

Die zondag, de parade was echt te gek. De St patricks day zelf was niet zo bijzonder, daarbij gaat iedereen naar een bar en daar drinken, what's new? Veel van die barren vragen $30 entree, maar de meeste mensen moesten ook gewoon werken die dag. Wij zijn zelf een paar biertjes wezen drinken, maar de schwung van zondag is niet in de buurt geweest...

Gisteravond Chris naar het vliegveld gebracht. Hoe het ook is, het is gewoon raar en vervelend. Afscheid nemen in een rij voor de check in bij de Amerikaanse douane...Ik kwam thuis en voelde mij voor het eerst sinds ik hier ben, alleen. Echt raar, dan realiseer ik me toch hoe verdomde ver ik weg ben, zeg maar. En het tijdsverschil maakt het dat het ook niet echt gewaardeerd zal worden om gewoon even de telefoon op te pakken en een van jullie even te bellen... Gelukkig heb ik echt onwijs veel wat ik moet doen deze aankomende week, dus kan ik mij daarop richten- wel prettig is dat. Maar zo zijn die dingen, zo zijn ze gegaan en zo zullen ze gaan.MrvanBoston