Donderdag

9-4-09

9:32 PM

Jawel, wat een fantastische dag! Goede invulling. Was al een tijdje bezig met mailverkeer met de decaan van de Northeastern University. Ik had hem namelijk verteld dat het mij zo interessant zou lijken om naast al deze theoretische kennis, ook iets echts Amerikaans in de praktijk te kunnen zien. Na wat geharrewar, met andere personen van wie ik het email adres van de decaan had gekregen (die vond het overigens onwijs leuk dat een uitwisselingstudent zelf initiatief toonde om zo iets voor elkaar te krijgen), had ik het eindelijk voor elkaar vandaag. Wat dan? Een kijkje in een Amerikaanse gevangenis! Super vet. Deze ochtend om 9 uur, voor een 3 uur durende tour door de Suffolk County Jail, Boston. Een gevangenis met 16 units, 15 daarvan zijn bezet door mannen in afwachting van hun strafzaak, maar dat feit weerhoudt hen er niet van er soms wel al ruim7 jaar te zitten, en één bestrafte unit, maximun security. Ik had Maarten, Tom en Marjolein meegebracht (vond de deputy geen probleem gelukkig), maar dat was nog niet alles, want de tour werd gecomplementeerd met een 8 tal negroïde jongens van 15 jaar, die duidelijk daar naar toe werden gebracht om te kijken waar ze niet moesten belanden. Niet mijn discriminerende opvatting, het werd af en toe ook expliciet vermeld, het was misschien een laatste redmiddel. Grappig effect daarvan was dat deze jongens hele praktische vragen stelden (alsof ze er zelf ook rekening mee hielden hier binnenkort te zitten- gevangenis was vanaf 17 jaar by the way tot oneindig). Toen de deputy vertelde over welke kledingstukken je allemaal niet mee mocht nemen, alleen je ondergoed, een wit shirt en je gympen (die binnen de eerste dag gestolen gaan worden), 'Oh, dus een basketbalbroek mag niet mee'. Nee. Bij het basketbalveldje aangekomen in de prison, vroegen we wat zaken over wanneer ze naar buiten mogen (45 min per dag), of er veel agressie zich afspeelt daar. Een van de Daltons: 'en wat voor een partijtjes spelen ze hier? 2 tegen 2, of 5 tegen 5?' Nog meer van dat soort te praktische weetjes, heel komisch. Waren wel grappige jongens sowieso. Maar we hebben te zien gekregen waar de gedetineerden binnenkomen, waar ze onderzocht worden op verboden spullen. 'alles uit, en bukken maar, billen uit elkaar, wiebel met je tenen- ja ga jij maar even poepen, beste vriend...'. De bestraften verzorgen de gehele facilitaire dienst voor de hele jail. Wassen, koken, schoonmaken, boeken rondbrengen, noem maar op. Hun loon is $3 per dag. Klinkt niet veel, maar het is de gevangenis he, het kost allemaal al genoeg. Één gevangene kost meer dan 48.000 dollar per jaar. Reken maar uit, als je bedenkt dat er 1.8 miljoen mensen in Amerika vast in de gevangenis zitten (bijna 1% van de legale bevolking)...ongelooflijke cijfers. Maar goed, verder hebben we een kijkje in de keuken genomen, en daarna liepen we door naar de afdeling waar de bestraften zaten. Best creepy, ook al zaten ze in hun cel met de deur op slot. Het ziet er uit zoals in de films, in een soort ronde opstelling, de cellen, met een algemeen deel in het midden. De deputy had ons al gewaarschuwd dat ze erg ‘opgewonden' zouden worden bij het zien van ons, en zo geschiedde. Ik was ook niet zo intelligent gekleed, had een zalm-roze overhemd aan. Veel gebonk, die gasten zijn sterk- bonken hard- en geschreeuw, 'Pinkie, I just wanna hold you, 'let's kuddel, that's it' etc etc. Ik was echt even bang voor een stroomstoring die automatisch alle sloten zou ontgrendelen, er waren daar 67 inmates en slechts één bewaker. Mijn leven zou nooit meer hetzelfde zijn geweest. Maar het was zo ontzettend gaaf om het te kunnen zien, echt heel bijzonder. Vervolgens kwam een gevangene in een aparte ruimte met ons praten, we mochten alles aan hem vragen, welk onderwerp dan ook, zodat we konden leren van zijn fouten. Al gauw werd het een ‘brotherhoodschap' met boodschappen over God, zijn moeder en Obama. De verloedering van het negerschap door terminologie...allemaal iets minder relevant voor de 4 blanken uit de suburbs op de 2^e rij, maar misschien wel heel verkwikkend voor de boefjes...Laten we het hopen. Goede ervaring.

's Avonds was er een spreker op de NU, te weten professor Suzan Silbey van de MIT (Boston's 2^e IVY leage universiteit, samen met Harvard). Ze sprak over legal Cultures and society with law. Mij leek het heel gaaf, dus ging ik daar heen, de andere NL'ers geloofden het wel, dus in het uppie, no problomo. De eerste paar minuten was het echt heel moeilijk te volgen, ingewikkeld engels, en ze las het voor de eerste minuten. Dan is het heel lastig bij te houden, maar toen ik gewend was, ging ik het vloeiend, en bleek het inderdaad nog eens heel interessant te zijn. Zo goed te volgen en zo interessant dat ik me niet kon bedwingen haar te interrumperen met een vraag. Ga jullie niet vervelen met de inhoud van haar verhaal en mijn opmerkingen daaromtrent, het volstaat op dit moment dat zij vond dat het hele goede opmerkingen waren, waar we later nog een keer op aankwamen en zij toen mijn voorbeelden gebruikten. Na afloop zag ik dat de decaan ook in de zaal was, en ik stapte op hem af om hem te bedanken voor de moeite ivm de jail tour en hij complimenteerde mij ook met mijn tweetal vragen. En het gaat niet zozeer om de veren in mijn kont (alhoewel ik er niet vies van ben, ja- ik ken mezelf), maar meer de bevestiging dat ik op de goede manier omga met de informatie die mij geboden wordt. Dat ik het op een wetenschappelijke wijze interpreteer, dat ik in ieder geval kan meekomen in mijn tweede taal. En dit alles gelukkig op een vlak van de (kritische) criminologie die mij bijzonder interesseert. Dat geeft mij kracht om zo verder te gaan en om toen ik thuiskwam vanavond om 20:15 weer de boeken erbij te pakken. Want mag het allemaal wel leuk vinden en interessant vinden, er moet toch gewoon ook gestampt worden af en toen vanwege een toets morgen ochtend om 8:00 uur in de ochtend...