Zaterdag

26-9-09

11:17 AM

Ok, it has been a while. Weet niet of ik nog lezers over heb, grote kans van niet maar whatever. Tijdje terug in Nederland dus weer, ongelooflijk hoe snel alles weer normaal, best jammer eigenlijk, maar wat doe je eraan? Helemaal niets, gewoon zorgen dat ik zo snel mogelijk weer terug ga naar de VS...

Inmiddels dus verhuisd naar de hoofdstad, en dat was de hoogste tijd. Ik pas in Amsterdam zoals ik in mijn jas pas. Maatwerk.

Ik woon in het drukste gedeelte van de stad, Rembrandtplein, rust is een utopie, vergeet het maar, maar I love it. Overal mensen, overal gebeurt er wat- nooit saai. Dronken mensen voor de deur, achter in het steegje hoor ik mensen kotsen en wippen als ik 's nachts in bed lig. Woon boven een feestcafé (knallebijrich, of kijk op http://www.knallebijrich.nl/), dat een redelijke @#$%^herrie geeft- maar wat blijkt, binnen 3 nachten was ik gewend en slaap ik als een roos. Daarbij dank ik de crisis, die ervoor zorgt dat het Rich minder druk is dan ooit, en hij regelmatig te maken heeft met dusdanig stille avonden dat hij in het geheel de deur niet opendoet, of eens gewoon lekker op tijd. Toen ik laatst met twee vrienden even een biertje ging drinken daar, was het verder leeg- en kregen we zelfs een ‘please-blijf-nog-even-voor-mijn-raam-staan' biertje van Rich, ach die Rich...

Verder dus heerlijk in de stad, alles binnen handbereik. Soms nog wel even wennen aan bepaalde zaken hier in de stad. Zo was ik laatst in een bakker die geen brood en krentenbollen verkocht...

Ook zijn de de ouders verhuisd naar Paramaribo- eindelijk uitgevlogen dus. Ze maken het voortreffelijk. Hebben een mooi huis met giga grond en beesten, toch een beetje groot grond bezitters, als blanke goden in Zuid-Amerika of zoiets. Hoogtijd dat Tyas eens een bezoekje komt brengen misschien...? Sponsors op rek nr. 324416504...haha. Maar eigenlijk heropende ik het blog een beetje omdat ik het idee had opgevat een column te gaan schrijven voor de krant. Maar na een ‘nee' op het rekest, Volkskrant en Parool, heeft dit mij doen besluiten dan maar deze column, in ieder geval deze eerste geschrevene, op het net te doen plaatsen. Zijn jullie vast blij mee, he. Rustig aan.............. x

Grenswaarden, waar zijn we?

Als jong volwassene heb je ook nog niet zo makkelijk hoor, helemaal niet als daar een minimaal gezond verstand bij opgeteld kan worden. In de tijd die het nu is, lijkt een hoop zaken door elkaar te lopen. Zo valt het mij op dat leeftijd niet zozeer meer de gedragsbepaler is die het eens was. Zo zijn er bepaalde fenomenen die mij een verstorend beeld geven. Mensen van boven de 35 jaar met een ‘ringtone' anders dan de standaard toestel ringtone. Ergst zijn zij die een bestelde ringtone hebben, met kwakende kikkers, huilende baby's, seks hebbende nijlpaarden (om te weten hoe dit klinkt neemt u een ritje in bus 80...) of anders vreemd aanhorende geluiden die klinken bij afgaande telefoons. We zijn allen zo jong als wij ons voelen, nietwaar? Wat dan wel weer in overeenstemming met leeftijd is dat veel oudere mensen moeite hebben de mobiele telefoon a: te horen, b:te lokaliseren en c: het brilletje te vinden die nodig is om eerst het schermpje te lezen om te weten wie er belt en vervolgens c: de groene opneem-knop in te drukken. Omdat ik niet bang ben voor ouderen, zoals velen van mijn leeftijdsgenoten wel lijken te zijn, bezet ik in het openbaar vervoer de stoel naast mij niet met mijn schoenen of een hele grote stapel papier en zo komt het dat ik steevast naast de ouderen zit in de bus of trein. Niets verkeerds aan, en vaak zelfs heel gezellig. Zo zit ik dus laatst, als beschreven, in de bus naast een dame, van ik schat -pak-hem-beet 62. We hebben elkaar gedag gezegd toen zij naast mij schoof en ondanks dat we niet kletsen is de sfeer gemoedelijk. Dan klinkt er geluid. En geloof het of niet, maar Michael Jackson klinkt door de bus, 'Beat it'. Ik merk direct dat het van mijn buurvrouw afkomstig is, maar mijn gedachten laten mij denken dat ze bewust de telefoon laat gaan omdat het haar dochter is die vraagt om op te passen, terwijl mijn buurvrouw hier geen oren naar heeft omdat het ‘dol dwaze dagen' bij de Bijenkorf zijn...De telefoon ‘rinkelt'. Jackson begint het 2^e couplet. Dan schrikt buuf een beetje en grabbelt ze haar telefoon uit de tas. Aangezien er geen bril in de buurt is, blijkt buuf te laat voor de groene knop. Helaas. Enkele minuten hierna houdt mijn reis op, ik zeg buuf gedag, stap richting de uitgang van de bus en vlak voor ik uitstap sist een veertiger mij ‘ja beat it, aso!' toe. Want het luid de busreis verstoren met hippe klanken uit een mobieltje, dat doen alleen maar jongeren...

Tot het moment de seniors telefoon met ringtone geruime tijd voor opnemen afgaat, ik even later het transportmiddel verlaat. De blikken verraden dat men mij verdenkt van het verstoren van de rust met mijn gsm. Want de jeugd van tegenwoordig...