ik had een goede dag

Donderdag

9-4-09

9:32 PM

Jawel, wat een fantastische dag! Goede invulling. Was al een tijdje bezig met mailverkeer met de decaan van de Northeastern University. Ik had hem namelijk verteld dat het mij zo interessant zou lijken om naast al deze theoretische kennis, ook iets echts Amerikaans in de praktijk te kunnen zien. Na wat geharrewar, met andere personen van wie ik het email adres van de decaan had gekregen (die vond het overigens onwijs leuk dat een uitwisselingstudent zelf initiatief toonde om zo iets voor elkaar te krijgen), had ik het eindelijk voor elkaar vandaag. Wat dan? Een kijkje in een Amerikaanse gevangenis! Super vet. Deze ochtend om 9 uur, voor een 3 uur durende tour door de Suffolk County Jail, Boston. Een gevangenis met 16 units, 15 daarvan zijn bezet door mannen in afwachting van hun strafzaak, maar dat feit weerhoudt hen er niet van er soms wel al ruim7 jaar te zitten, en één bestrafte unit, maximun security. Ik had Maarten, Tom en Marjolein meegebracht (vond de deputy geen probleem gelukkig), maar dat was nog niet alles, want de tour werd gecomplementeerd met een 8 tal negroïde jongens van 15 jaar, die duidelijk daar naar toe werden gebracht om te kijken waar ze niet moesten belanden. Niet mijn discriminerende opvatting, het werd af en toe ook expliciet vermeld, het was misschien een laatste redmiddel. Grappig effect daarvan was dat deze jongens hele praktische vragen stelden (alsof ze er zelf ook rekening mee hielden hier binnenkort te zitten- gevangenis was vanaf 17 jaar by the way tot oneindig). Toen de deputy vertelde over welke kledingstukken je allemaal niet mee mocht nemen, alleen je ondergoed, een wit shirt en je gympen (die binnen de eerste dag gestolen gaan worden), 'Oh, dus een basketbalbroek mag niet mee'. Nee. Bij het basketbalveldje aangekomen in de prison, vroegen we wat zaken over wanneer ze naar buiten mogen (45 min per dag), of er veel agressie zich afspeelt daar. Een van de Daltons: 'en wat voor een partijtjes spelen ze hier? 2 tegen 2, of 5 tegen 5?' Nog meer van dat soort te praktische weetjes, heel komisch. Waren wel grappige jongens sowieso. Maar we hebben te zien gekregen waar de gedetineerden binnenkomen, waar ze onderzocht worden op verboden spullen. 'alles uit, en bukken maar, billen uit elkaar, wiebel met je tenen- ja ga jij maar even poepen, beste vriend...'. De bestraften verzorgen de gehele facilitaire dienst voor de hele jail. Wassen, koken, schoonmaken, boeken rondbrengen, noem maar op. Hun loon is $3 per dag. Klinkt niet veel, maar het is de gevangenis he, het kost allemaal al genoeg. Één gevangene kost meer dan 48.000 dollar per jaar. Reken maar uit, als je bedenkt dat er 1.8 miljoen mensen in Amerika vast in de gevangenis zitten (bijna 1% van de legale bevolking)...ongelooflijke cijfers. Maar goed, verder hebben we een kijkje in de keuken genomen, en daarna liepen we door naar de afdeling waar de bestraften zaten. Best creepy, ook al zaten ze in hun cel met de deur op slot. Het ziet er uit zoals in de films, in een soort ronde opstelling, de cellen, met een algemeen deel in het midden. De deputy had ons al gewaarschuwd dat ze erg ‘opgewonden' zouden worden bij het zien van ons, en zo geschiedde. Ik was ook niet zo intelligent gekleed, had een zalm-roze overhemd aan. Veel gebonk, die gasten zijn sterk- bonken hard- en geschreeuw, 'Pinkie, I just wanna hold you, 'let's kuddel, that's it' etc etc. Ik was echt even bang voor een stroomstoring die automatisch alle sloten zou ontgrendelen, er waren daar 67 inmates en slechts één bewaker. Mijn leven zou nooit meer hetzelfde zijn geweest. Maar het was zo ontzettend gaaf om het te kunnen zien, echt heel bijzonder. Vervolgens kwam een gevangene in een aparte ruimte met ons praten, we mochten alles aan hem vragen, welk onderwerp dan ook, zodat we konden leren van zijn fouten. Al gauw werd het een ‘brotherhoodschap' met boodschappen over God, zijn moeder en Obama. De verloedering van het negerschap door terminologie...allemaal iets minder relevant voor de 4 blanken uit de suburbs op de 2^e rij, maar misschien wel heel verkwikkend voor de boefjes...Laten we het hopen. Goede ervaring.

's Avonds was er een spreker op de NU, te weten professor Suzan Silbey van de MIT (Boston's 2^e IVY leage universiteit, samen met Harvard). Ze sprak over legal Cultures and society with law. Mij leek het heel gaaf, dus ging ik daar heen, de andere NL'ers geloofden het wel, dus in het uppie, no problomo. De eerste paar minuten was het echt heel moeilijk te volgen, ingewikkeld engels, en ze las het voor de eerste minuten. Dan is het heel lastig bij te houden, maar toen ik gewend was, ging ik het vloeiend, en bleek het inderdaad nog eens heel interessant te zijn. Zo goed te volgen en zo interessant dat ik me niet kon bedwingen haar te interrumperen met een vraag. Ga jullie niet vervelen met de inhoud van haar verhaal en mijn opmerkingen daaromtrent, het volstaat op dit moment dat zij vond dat het hele goede opmerkingen waren, waar we later nog een keer op aankwamen en zij toen mijn voorbeelden gebruikten. Na afloop zag ik dat de decaan ook in de zaal was, en ik stapte op hem af om hem te bedanken voor de moeite ivm de jail tour en hij complimenteerde mij ook met mijn tweetal vragen. En het gaat niet zozeer om de veren in mijn kont (alhoewel ik er niet vies van ben, ja- ik ken mezelf), maar meer de bevestiging dat ik op de goede manier omga met de informatie die mij geboden wordt. Dat ik het op een wetenschappelijke wijze interpreteer, dat ik in ieder geval kan meekomen in mijn tweede taal. En dit alles gelukkig op een vlak van de (kritische) criminologie die mij bijzonder interesseert. Dat geeft mij kracht om zo verder te gaan en om toen ik thuiskwam vanavond om 20:15 weer de boeken erbij te pakken. Want mag het allemaal wel leuk vinden en interessant vinden, er moet toch gewoon ook gestampt worden af en toen vanwege een toets morgen ochtend om 8:00 uur in de ochtend...

Amerikaanse gekkigheid

Dinsdag 7-4-2009

7:34 PM

Ola, people, how are you doing? Hoorde ik nou gewoon dat er bijna bbq's aan de pas konden komen afgelopen week? Kan hier net mijn handschoenen thuislaten...April schijnt de maand te zijn hier waarin de meeste regen valt. Well, ain't that nice? April showers bring may flowers...

Zojuist weer een fantastische Amerikaanse ervaring gemaakt. Openings day van het honkbal seizoen. De Boston Red Sox, in het Fenway park. Eigenlijk zou de openingswedstrijd gisteren (maandag) al zijn, maar vanwege hevige regenval, April showers bring may flowers- ik val in herhaling- werd de wedstrijd gisteren afgeblazen en gewoon verplaatst naar de volgende dag. Waarom moeilijk doen wanneer het ook eigenlijk gewoon makkelijk kan, ja toch? Lijkt allemaal geen probleem te zijn, mensen hadden gisteren al vrij genomen- wedstrijd begon om 14:00, en vandaag opnieuw blijkbaar vrij kunnen nemen, toen de wedstrijd dus wel begon. Om 16:00 uur. Heel Boston op de been, leek het wel. Een al gezelligheid rondom het stadion, echt heel gaaf. Een soort klein Koninginnedag, overal bbq'tjes met hotdogs en andere nog duistere worsten. Gigantische rijen voor de ticket-sale punten- snel uitverkocht en giga hoge prijzen voor de kaartyen. En om het stadion heen zitten heel veel barren, sportbarren. Ook huge rijen, maar dat namen we maar voor lief. En MrvanBoston zijn MrvanBoston niet zijn als hij zich niet in de beste bar had begeven. Waarom was dit de beste bar? Omdat deze bar in het stadion was gebouwd en er was een gedeelte uit de muur gehaald waardoor je rechtsreeks op het veld kon kijken.

Heel bizar. Je staat of zit gewoon in die bar en je kunt rechtstreeks op het veld kijken alsof je in het stadion zit. Maar dan zonder kaartje, he. Hoe is het. Toen wij, ik was met de Rotterdamse mannen, het eerste biertje bestelden waren wij daarom ietwat huiverig. Bang dat we een verkapt ticket-toeslag in het bier moesten bestellen, maar dat voel alles mee. Het was echt super goed. Iedereen juichen en joelen naar de tegenstander. Met mijn allen, zoals alle evenementen hier, uit volle borst meedoen. Iedereen in een kledingstuk van Boston gehuld, dat is sowieso sfeerverhogend. Eerlijkheid gebiedt mij wel te zeggen dat we het na 7 (van de 9) inningen wel gehad hadden, duurt best wel lang. En het is niet zo een spannende sport, als je het mij vraagt. Maar wel heel cool om het mee te maken. Binnenkort gaan we nog naar een wedstrijd toe, dan echt in het stadion dat keer. En wat gaaf is aan dat soort wedstrijden, is het zogenaamde ‘tailgating'. Basically komt dat neer op bbq-en vanuit de achterklep van je auto en bier drinken uit koffiemokken. Hoe goed klinkt dat? Als muziek in de oren. Alleen hebben wij geen auto, dus moeten we daar nog iets op verzinnen, maar creatief als we zijn indien nodig- no problemo.

Afgelopen zaterdag ook een mooie ervaring meegemaakt. Een vriend van ons van Northeastern vierde zijn verjaardag. Wij waren uitgenodigd, en dus verschenen wij. Heel mooi appartement had die gozer, iedereen vroeg zich een beetje af hoe hij dat kon veroorloven, maar dat vraag ik mij heel vaak af bij Amerikanen- hoe zij alles wat zij uitgeven kunnen veroorloven. Kredietcrisis liet ook zien dat het eigenlijk niet kan allemaal...Maar goed, feestje was gezellig, maar er was iets verzonnen om de sfeer te verhogen, Pasen voor volwassenen. Huh? Yep. Mat, de jarige gastheer, had in het park allemaal drank verstopt. Flesjes bier en mini-likeurtjes. En wij moesten in teams dat gaan zoeken alsof het eieren waren. Bij een gevonden versnapering moest deze verorberd worden en dam mocht je weer verder zoeken als team. Meeste bevindingen betekende gewonnen. 2^e plaats voor de Dutch collective. Maar het was veel fun, leuk bedacht. De mensen hier bedenken rare dingen om te kunnen drinken, gekke spelletjes- zijn ze dol op.

Verder- ik weet dat het lijkt alsof ik alleen maar kippig achter drankjes aan ren- ben ik hard aan het werk. Hele grote paper, eindpaper voor Law and Society, staat voor de deur, en volgende week 2 tentamens. Keihard aan de bak dus en dit weekend geen volwassenen Pasen...

Naderend eind, maar wel NBA

Ola, Ola.

De dingen lopen hier langzaam aan tegen het einde. Final Exams, end papers en dat soort ongein staan voor de deur. By the way, ik had de volle 100% voor mijn paper voor Crime Films and Society, deze ging over een criminlogische theorie toegepast op drie crime films. Was leuk om te doen, leuk werk en vond zelf ook dat ik er goed mee bezig was. Volle score altijd gunstig!

Nu nog 2 papers, 3 examens en dan zit het avontuur bij Northeastern erop. Ongelovelijk hoe snel dat dan is gegaan, heb soms het gevoel dat ik er pas net ben, alhoewel het aan de andere kant vaal al zo vertrouwd voelt. Ik zoef over de campus, weet waar ik de beste broodjes (lees: de enige niet moddervette) broodjes kan verkrijgen, waar de minst drukke computers zijn en bijna veilloos de weg door de ondergrondse tunnel die onder het hele terrein loopt, etc etc. Van mij had het leerproces hier wel langer mogen duren, hoor. Ik geniet van de lessen en het onderwijs -alhoewel ik dat in Nederland ook altijd heb gedaan. Er zijn natuurlijk ook weer andere (leuke) zaken die gaan volgen. Rust bijvoorbeeld, niet constant boeken verslijten, eelt kweken op de vingertoppen van de papers en uitslapen doordeweeks...Daarbij heb ik erg zin in dat mijn vader, marjon en Pien naar Boston komen de 26e van april! Tyas de tourgids, heb al leuke plannetjes in het hoofd. Walvissen kijken op zee bijvoorbeeld, klinkt goed nietwaar? Na hun bezoek ga ik naar Canada voor een paar dagen om een toeristenvisum te verkrijgen (hopen dat dit lukt...) en daarna vlieg ik naar Miami om daar een weekje te verblijven, dan naar Los Angeles voor een klein maandje. Rondreizen naar San Fransisco, Las Vegas, Rocky Mountains en de Grand canyon! Allemaal te gek natuurlijk. Veel zin in, zoals u zult begrijpen.

Woensdag naar de NBA basketbalwedstrijd van de Celtics geweest. Vet! Echt supergaaf.

De sfeer die gecreerd wordt in zo een stadium, heel bijzonder. Er zijn bij Amerikaanse sportwedstrijden ook altijd alleen thuisfans in principe, geen gedeelte gereserveerd voor fans van de bezoekende club. Dus de vijandigheid, zoals wij dat kennen rondom soccer, is hier totaal niet aan de orde. En dat is heerlijk. Met zijn allen een groot feest maken, dat is de bedoeling. Op grote schermen wordt jou opgedragen wat je wanneer moet reopen. D-fense! Let's Go Celtics. Soort massaal karaoke zeg maar. Heel gemaakt, maar weet je wat? Wel heel gezellig. Iedereen doet mij, iedereen juicht, schreeuwt, bidt en leeft gigantisch mee. Mooi is ook, in het midden hangen grote schermen en tijdens rustmomenten, en dat zijn er veel in Amerikaanse sportevenementen (time outs, eind van het kwart, half-time, referee overleg, noem maar op), zijn mensen uit het publiek te zien op deze grote schermen. En volgens mij is voor mensen de avond geslaagd wanneer zij op het scherm zijn geweest deze avond, onafhankelijk van of jouw team gewonnen heeft. Mensen beginnen te dansen, zwaaien, allerlei gekkigheid wordt uitgehaald, maar pas zodra ze op het scherm te zien zijn. Ongelovelijk, tot een tikkelte achterlijk. Maar wederom, het halt wel de sfeer gigantisch op, iedereen die moet lachen om elkaar=sfeer verhogend. De wedstrijd was bloedstollend spannend, met een dubbele overtime en de winst, met een verschil van 2 punten- laatste schot gemaakt met 2.4 seconden op de klok, film material spannend! Wil kijken of we nog naar een wedstrijd kunnen, maar het playoff seizoen is bijna begonnen, en dat maakt het a lastiger om aan tickets te komen, b zaakt het geheel een stuk duurder. Moeten dus nog even kijken hoe of wat. Ben er in ieder geval geweest, in mijn Celtic shirt uiteraad...

Waar is Al Gore??? Planet Earth...

maandag 30 maart 2009

11:03 PM

Ok, back in blog business. Wat gaan we doen dan? Ik ga het gat in de ozonlaag verklaren.

. Een woord: Amerika. Luie mensen, dat is de kern. Tuurlijk komt deze luiheid ergens vandaan, zoals we straks zullen zien, maar eerst wat heerlijke voorbeelden. Soms ga ik ergens heen waar ik het niet ken, en dan is er een soort van site, gelijk aan http://www.9292ov.nl/ die je helpt je reis te plannen. Deze is ingesteld op een dusdanige wijze dat je nooit meer hoeft te lopen dan 0,125 mijl, een paar minuten. Dan kan het gebeuren dat je soms een tijd staat te wachten op een bus die je zes meter verder eruit zet. Nu tegenwoordig met google maps eerst even opzoeken of er een snellere weg is, desnoods(!) met een beetje lopen... Taxi's rijden af en aan. Constant. In Boston al, maar New York helemaal, werkelijk ongelofelijk. Mijn docenten, wanneer we les hebben op de 2^e verdieping (wat bij ons de eerste verdieping zou zijn, begane grond is hier 1), gaan hier naartoe met de lift. Dan, als we soms een pauze hebben, met de lift naar de koffiemachine, één verdieping hoger. Studenten prefereren ook de liften indien mogelijk.

De amount autoreclames die je hier ziet op de televisie is ook behoorlijk geschift. Heel erg veel. Sommige proberen nog een beetje te gokken op de milieu-rijder door een lag verbruik om te rekenen in bedragen dat je bij twee jaar rijden 1/3 van je kinds collegegeld hebt bespaard. Maar sommige spelen alleen in op het stoere gevoel van de bestuurder, en who really gives a fuck about the environment? Deze auto commercials gaan steeds dieper in op de economische crisis. Van uitgestelde betalingen, tot de eerste 2 aflossingen gratis, tot bij in problemen komen met aflossen - hulp op 6 aflossingen tot uiteindelijk de hele auto terugbrengen bij het verliezen van de baan. (Trouwens, weet twee vrienden van mij hebben de baan verloren als gevolg van de recessie- hoe is het in Nederland? Ook ze erg?) Maar mensen rijden auto. Alles en veel. Lopen naar de supermarkt aan het eind van de straat? No way. Of met de wagen, of erheen lopen en dan het laten bezorgen voor je deur...Trouwens, er staat hier altijd iemand in de supermarkt die jouw boodschappen inpakt, geeft je een beetje koloniaal gevoel, zal ik eerlijk zeggen. Dat je boodschappen in duizend kleine tasjes worden gewikkeld in plaats van één grote die wij kennen, werkt ook niet echt klimaat neutraal. Soms vragen ze of je misschien een papieren zak wilt. Ja graag! Doen ze die boodschappen in een papieren zak, en vervolgens een plastic tas erom...dan zakt de hoop mij ook even in de schoenen- het komt nooit meer goed met dit land op dit gebied. Overal lichten, buiten bij commerciële organisaties, reclames en gebouwen. Allemaal stroom. Dan heeft iedereen, echt iedereen een Plasma tv, zo een platte, die dingen trekken stroom als een malle. De meeste huizen bevatten er zo een 4 gemiddeld. Wassen en drogen, niemand doet zijn eigen was, alles gaat naar de dry cleaner om de hoek. Echt die dingen zitten ook op elke hoek. Maar de mooiste quote komt van mijn huisgenoot, Dan (echt een heel aardige gozer verder). Ik was n\et bij hem in getrokken, en had wat vragen over hoe dingen in het huis werken.

MrvanBoston: 'Dan, wat doe je met de verwarming als je naar bed gaat, waar zet je hem op?'

Dan: 'Oh, dat zit bij de huur inbegrepen, dus als het te warm is, doe ik gewoon de ramen open...'

Ahhhhhhhhh........

Verder ga ik woensdag naar de Celtics! Het basketbal team van Boston, spelend in de NBA. Hun stadion zit echt vlak bij mijn huis, lekker lopend daarheen. Met Tom en Maarten ga ik daarheen. Echt zoveel zin in, was echt al iets dat ik van het begin af aan al hoog op de lijst had staan. Dus dan trek ik mijn Kevin Garnett

(topspeler van de C's) shirt aan, en keihard juichen- zal wel keihard moeten zijn, MrvanBoston zit helemaal achterin namelijk...Maar ik ben er wel. En ik kan vet goed inzoomen met mijn camera, dus dat komt dik goed!

Stop. Sauna en Politie

Donderdag 26-3-2009

7:54 PM

Veel tijd heb ik niet, zometeen een maandelijkse bijeenkomst met alle criminal justice Graduate students. Netwerken, bier drinken. Laat dat nou net samen gaan. Maar ik wilde nog even wat reflexie met jullie delen over het land dat bekend staat om zijn vrijheid. Really? Schei toch uit, eigenlijk. Overal hangen bordjes hoe te gedragen, wat niet op prijs gesteld wordt. Gedrag moet altijd erg gepast zijn hier. Maar het mooiste vind ik persoonlijk dat ze hier in mijn staat een heuse Sauna-law hebben. Nee, niet een paar artikelen over dergelijke zaken, nee een aparte wet. Zoals belasting en zo. Een aparte sauna wet. Kom op. Hoe kun je nou nog onze overheid zien als een overbemoeial? Wat mij ook is opgevallen, voornamelijk in de studie, maar ook zeker daar buiten, dat de politie hier gigantisch is. Niet in vorm of aantal, maar in welke positie ze innemen. Wij hebben het niet vaak over de politie als een echt heftige actor op zich. Maar hier, man, de politie wordt hier echt gezien als een soort van politieke partij, beweging of dergelijks. De invloed is groot. Daarbij heeft elk gebied ook nog zijn eigen police department, met aparte aanpakken. Uiteraard hebben wij ook verschillen tussen de steden, maar hier is het behoorlijk anders per gebied. En dan zwijg ik nog over het zuiden. Niet omdat ik niets ervan weet, maar ik ben een beetje bang voor the Dirty South... Held op sokken. Maar iedereen heeft een uitgesproken mening over de politie, en verschrikkelijk veel mensen willen een politie agent worden, zelfs bij mij op school. Can you image, politie agenten op de universiteit in Holland...? Nee dat ligt allemaal wat anders, maar toch, idee is best grappig. Zouden we die Marokkaantjes wel iets anders aanpakken op straat, dacht ik zo (Wij criminologen hebben namelijk altijd de antwoorden op dit soort zaken). Stop ze gewoon ver weg, leg er geen openbare vervoerlijn naar toe, zorg dat er weinig werkgelegenheid voor de mannetjes uit de Berber is en leg er wat drugs her en der weg. Oh nee, dat is wat ze hier doen met de negers...

Afscheid nemen moet ik nu, anders moet ik rennen en ga ik zweten...

X

wennen aan de uiterlijke Windows

dinsdag 24 maart 2009

8:49 PM

Mixed weekje. Uppetjes en wat downtjes. Veel schoolwerk, veel gevoelens, veel familie gesproken. Nog wat wennen aan de status. Fabalous ben ik wel gewend, maar gecombineerd met single moet nog afgesteld worden. Wel gaat het goed met, zeer bedankt voor alle aandacht, het doet echt goed. Ook van vrienden, helemaal super. Overdag is makkelijker dan 's avonds, dan is het rustig, geen schoolwerk om me af te lijden en geen belletjes van familie en skype sessies. Maar het komt in orde. Heb wat afgesproken met Amerikaanse contacten, en Tom en Maarten. Afgelopen vrijdag de kroeg ingedoken met de Nederlandse clique, Marjolein, Evelyn, Tom & Maarten, altijd gezellig. Maar heb het gevoel dat ik steeds over mijn verlopen relatie praat, en wil niet de hele steeds verzinken in cliché, maar waar het hartje vol van is...

Zaterdag was het rustig allemaal, donderdag moet er een 25 pagina tellende paper op de tafel van Professor Rafter liggen met mijn naam eronder. Werk was aan de winkel dus. Kan ik ook, dus op zich geen probleem. Zaterdag en zondag gebikkeld, veel tijd en energie in gestoken, ging hartstikke goed. Eind van het weekend hadden mijn dikke vingertjes in combinatie met mijn beste hersenhelften meer dan 2/3 volbracht. Steeds netjes opgeslagen tussendoor, ging allemaal lekker. Om kwart over 9 in de avond had ik nog goede energie over en besloot om nog verder te gaan en het misschien wel af te maken. Maar Ja het gebeurt toch. Ik druk op opslaan, gewoon om calamiteiten te voorkomen- ik ben geordend en altijd voorbereid. Maar wat> een ERROR in beeld. Blalalalabablalabla. Waarom zijn die windows teksten altijd volkomen onduidelijk wanneer het echt toe doet? Waarom? Dat snapt toch een nerd nog niet. Geen touw aan vast te knopen, maar ik panicte geenszins. Ik heb autoherstel om de 10 minuten ingeschakeld en een groot vertrouwen in Windows. Dus ik ging rustig zoeken naar mijn documentje, het eerste half uur niets te vinden. Uur daarop ook niet. Langzaam krijg ik het warm, vest uit. Na een half uur nog niets (tijd is niks gelogen). Oei, shit, sorry maar vette kut. Laatste hoop, lukt meestal wel: Programmatjes gedownload die verloren bestanden terugvinden. Een aantal gedownload en laten draaien, niets kunnen vinden, raam open. Ze vinden de raarste bestanden terug- helaas was ik niet in de bui om mijn oude sinterklaas gedichten te kunnen waarderen alhoewel dit erg leuk kan zijn, geven vaak een mooi beeld van dat afgelopen jaar, nietwaar? Maar niks dus, waterige ogen, tot uiteindelijk een programma aangeeft mijn werk te kunnen retrieven, maar deze programma's zijn demo's, als je dan echt je werk terug wilt, moet je het complete programma kopen. Op zich fair. Ik was allang blij, dus pak ik mijn bord, en surf naar de site. $80. Slik. Best veel eigenlijk. Afweging in het koppie, veel werk toch wel om opnieuw te doen, kopen dus. Inclusief belasting $97! Terughalen maar dat werk! Ja toch. En vervolgens krijgt je boy enkel de eerste paragraaf terug, ongeveer 7 zinnen. Janken, nou ja het scheelde echt niet veel. Twee dagen kwijt en 100 dollar lichter. Best naar als je voor de paper al niet zo veel tijd meer hebt, en je portemonnee ook niet oneindig blijkt te zijn...klein drama, ben nu twee dagen bezig en ben net op het punt aangekomen waar ik zondag al lang was, ongeveer 3/5. maar genoeg gezeurd, wat doe je eraan namelijk?

Heel cool was dat ik vrijdag een gastcollege heb gekregen van het hoofd van the Boston Police Department, die Superintendent wordt genoemd, kortweg ‘Super'... Hij vond dat ik goede vragen stelde- ook al waren deze lichtelijk kritiek richting zijn aanpak, tekent hem wel. Houd ik van, buiten jezelf durven kijken.

Verder geniet ik zo van mijn buurt waar ik nu woon. Tegenover zit een bakker die 24 uur per dag geopend is, dat is toch goud waard? Midden in de nacht gebakjes halen...kan je soms zo een trek in hebben. Ik loop met een huge glimlach de deur uit, overal Italiaanse mannetjes hangend in een autodeur, kletsend met de bestuurder, toeterende parades erachter. Italiaans gevloek. Heerlijk, want wel gezellig allemaal. Werken die mensen nooit?

Heerlijk eten in deze buurt, gebeurt dus ook wel eens uiteraard. Ben vandaag weer wezen sporten, was een tijdje afwezig wegens omstandigheden, maar we gaan er weer vol tegenaan. Liften en rennen, alsof het niets is.

Soms ga ik niet, en dan is het ook echt niets, haha.

Ik houd het hier bij, ik heb na 4 dagen keihard werken en alcoholvrije geest wel een biertje verdiend, dacht ik zo.

Ciao

mag het naamloos?

Donderdag 19-3-09

12:41 PM

Ok, omdat het toch de wereld in moet, Chris en ik zijn niet meer bij elkaar. Sinds maandag. Maar we vinden elkaar nog wel aardig, hoor. Maar, nou ja genoeg gezegd op een blog, dacht ik zo.

Er is een lange tijd voorbij gegaan zonder up-to-date verhalen, maar het is niet anders. Vanaf vandaag pak ik de draad weer een beetje op, alhoewel het rete druk begint te worden voor school. Binnen een week 2 papers inleveren, veel werk, maar uiteindelijk zit ik hier daar ook voor. Ok, waar waren we? Washington DC. Very mixed up feelings. Ik kreeg geen warm gevoel bij deze stad. Het is een onwijs rare gewaarwording. Het is een gigantisch getto met een witte stip in het midden, zeg maar. Ja, goede beschrijving, al zeg ik het zelf. De stad ademt geen stadsgevoel uit. Alles draait zo een beetje om het witte huis en het capitol. Leuk detail

i

is dat niets in de stad hoger mag zijn dan het capitol...(trouwens mag in de VS geen buitenlandse vlag boven die van hen hangen). Maar tuurlijk is het cool om het witte huis te zien, ook al sta je op een behoorlijke afstand, ik kon niet even naar binnen, ook al moest ik echt heel nodig plassen...wat doe je eraan. Maar ok, het witte huis dus, Kunnen we ook van het lijstje afvinken. Het capitol, waar het congres en de senaat huist, was iets cooler, en van dichterbij. Omdat we een vriend hadden die stage loopt bij een congreslid, konden we naar binnen voor een tour die hij ons mocht geven. Leuk om alles van zo dichtbij te zien, zelfs een of andere zitting even ge-toeschouwd vanaf de tribune (saai, het blijft politiek, he). Verder hebben we een kijkje genomen in de Supreme Court nog. Wat het gekke is dat wanneer je daar loopt, je je afvraagt of en waar die mensen dan eigenlijk precies werken. Want complete bussen vol toersiten waggelen al die gebouwen in, stuk voor stuk volledig ingespeeld op ons. Tours, met audio begeleiding op walkman, securitychecks om de minuten, etc, etc. Ze hebben soms zelfs complete gebouwen erbij gebouwd om al die jappeners ergens een kijkje te kunnen laten nemen. Waar werken jullie dan? Ik snap het niet. Beetje vreemd allemaal. Het is alweer een tijdje terug, dus staat het allemaal niet zo helder voor mijn nu sowieso niet zo heldere geestje... sorry. Maar DC is toch niet zo spannend- hoop dat ik niet op al te veel zere teentjes trap. Wel Nice was dat we bij die vriend van ons konden slapen daar in een huis waar hij woonde met andere internationale figuren. Heel gastvrij, heel aardig- Louis, bedankt nogmaals. En wat zeker wel vet was, dat hij ons mee nam naar een of andere receptie om aandacht te vragen voor de Daila Lama in Tibet. En nee de Daila heb ik niet gezien, maar Richard Gere had deze actie opgezet, en zo kon het gebeuren dat wij daar op een mini steenworp afstand stonden van de Gere. Altijd spannend. Ook was Nancy Pelosi daar aanwezig om te spreken. En dit is de leider van de democraten, en mochten Obama en Paiden beiden sterven (Dit is geen Islamtische verwensing- CIA/AIVD laat mijn blog met rust!), dan is deze dame de baas van de vrije wereld ineens. En ik was er wel he.
Klaar. Afgelopen dinsdag was het dan, Sint Patricks day! De dag van het jaar,als ik men mocht geloven. Maar zondag was de parade van st patricks day alvast. In zuid Boston, Southie, waar de meeste Ieren wonen. Sentance, een Amerikaanse vriend, had ons uitgenodigd (of ik onszelf, kniesoor die daarop let op zo een dag) om met hem mee te gaan. Zo geschiedde. Bij Val, de vriendin van een vriend van mij die er zelf niet was, was een huisfeestje gaande. Om 11 uur 's ochtends compleet gekkenhuis inclusief Beerpong. Chris en ik hebben ons best gedaan, maar we konden niet winnen helaas. Maar toch goed dat Chris het nog kon spelen voor vertrek, want het is een absolute must als je in de VS bent en je bent in de leeftijdcategorie 18-25... Iedereen komt in het groen op deze dag, alles is groen, groen bier, groen water door de River Chicago zelfs, en dat verhoogt altijd wel het saamhorigheidsgevoel. Vet cool. Ierse volksmuziek op en vanuit het raam een beetje naar de parade kijken. Was niet zo spannend, die parade, dus meer gefocused op het de gezelligheid, maar gewoon de hele massaalheid is puur genieten. Daarna met Sentance meegegaan naar een volgend huisfeestje en nog een en nog een. Het is zo schitterend dat je overal zo welkom bent, ik vind dat zo mooi. Niet laat iedereen je naar binnen, daarbij zijn ze heel erg verheugd wanneer je komt. Het helpt daarbij ook altijd om te zeggen dat je uit Amsterdam komt...Mensen zijn soms echt trots een Amsterdammer in huis te hebben, zeg maar. Dat je wordt voorgesteld en voorgesteld. Een gozer vroeg mij of hij geschikt was om in Amsterdam te wonen. Nee echt, denk je dat ik het zou kunnen? Zie ik eruit alsof ik daar zou kunnen wonen? Volgens mij kan ik het wel, ik zou het graag willen, maar denk jij dat ik het zou kunnen, ja echt? Te gek... Schitterend toch?

Die zondag, de parade was echt te gek. De St patricks day zelf was niet zo bijzonder, daarbij gaat iedereen naar een bar en daar drinken, what's new? Veel van die barren vragen $30 entree, maar de meeste mensen moesten ook gewoon werken die dag. Wij zijn zelf een paar biertjes wezen drinken, maar de schwung van zondag is niet in de buurt geweest...

Gisteravond Chris naar het vliegveld gebracht. Hoe het ook is, het is gewoon raar en vervelend. Afscheid nemen in een rij voor de check in bij de Amerikaanse douane...Ik kwam thuis en voelde mij voor het eerst sinds ik hier ben, alleen. Echt raar, dan realiseer ik me toch hoe verdomde ver ik weg ben, zeg maar. En het tijdsverschil maakt het dat het ook niet echt gewaardeerd zal worden om gewoon even de telefoon op te pakken en een van jullie even te bellen... Gelukkig heb ik echt onwijs veel wat ik moet doen deze aankomende week, dus kan ik mij daarop richten- wel prettig is dat. Maar zo zijn die dingen, zo zijn ze gegaan en zo zullen ze gaan.MrvanBoston

City trip

OK. De bus bracht ons in 4.5 uurtjes naar de big city, aka New York.
Ik had er onwijs veel zin in, ik was zo ontzettend benieuwd hoe het
daar zou zijn. Maar alles wat ik dacht, had gehoord of gezien, is
volledig waar. Alles wat jij erover denkt, is dat waarschijnlijk ook.
In deze stad is alles, kan alles en gebuert er alles, alles en overal.
Er wonen ‘ slechts' 8 miljoen mensen in NY... Overal waar je gaat zijn
massa's, nergens ben je alleen. Elke tentje heft klanten, elk stukje
stoep in elke buurt heeft voeten over zich heen lopen, het is niet voor
te stellen. Daarnaast heeft het een geweldige sfeer. Het leeft en ademt
enthousiastme uit. Het is overweldigend, op een goede manier.
Belachelijk veel eettentjes en restaurantjes, barretjes en winkels. Het
is teveel om echt een geode keuze te kunnen maken eigenlijk. Je loopt
daarom ook voornamelijk op goed geluk door de city, het is zo veel.
Maar natuurlijk hebben we het vrijheidsbeeld bezocht en zover als dat
ons werd toegestaan beklommen. Maar niet voordat we ons eerst nog eens
van onze beste kant op het papier hebben laten houtskollen... Tsja. Op
naar de statue dus, nadat we eerst een volledige veiligheidsscan hadden
doorstaan, want ondanks dat je niet meer echt de hoogte in de mag, is
de security dusdanig alsof je wel de hoogte in gaat, minstens net zo
streng als op het vliegveld. Vrij absurd. Ook niet 1x, nee 2 checks
volgen elkaar, alsof opens op het eilandje waar het beeldje staat een
bazooka of ander verschrikkelijk voorwerp hebt weten te kunnen
bemachtigen. Maar verder is het toch best cool om daar te zijn en dat
beeld te mogen aanschouwen. Look up in the sky... Hierna zijn we
doorgesjeesd naar Ground Zero, 9/11. Best wel raar, moet je voorstellen
dat er praktisch in dat hele gebied geen centimetertje onbebouwd is met
wolkenkrabbers en dan is daar ineens een behoorlijke leegte in het
midden. Kaal. Wel had ik het persoonlijk iets meer dramatic verwacht,
er werd in de krater gewerkt door heiskranen en cementwagens etc etc.
Slechts bij het bijbehorende firedepartment was een bescheiden (zeker
voor Amerikaanse begrippen) monumentje gecreeerd. Verder stonden er
bouwafscheidingen rondom het terrein en had je eigenlijk alleen maar
zicht op de krater vanuit the World Financial Centre, dat hieraan
grenst. Broadway, met alle theatershows is ook een giga gekke wereld op
zich. Overal gigantische aankondigings-schermen, knipperende
lichtsystemen en schreeuwerige taferelen, maar you gotta live it. Het
is het gewoon, ik zou er gek van worden als ik er in de buurt zou
wonen, maar het is echt super om het in real life te zien. C en ik
hebben de traditie om op vakantie soortige bestemmingen altijd naar de
McDonalds te gaan (doen we anders nooit- maar we zijn een sort
testpennel, kijken of de smaak wereldwijd gelijk is), en toen we de
maccie zagen daar op broadway, met knipperende lichten en
hyper-aankleding wisten we dat dit onze Amerikaanse Mc moest worden. En
ja, het smaakt hetzelfde (is dat goed of slecht???). Verder ga ik niet
te uitgebreid schrijven over NY en Washington, want C zou hier verder
een verhaal over posten op mijn blog. So be on the kijk-uit voor dat.